wala lang

ayokong magwork ngayon. sana. as if naman work ang ginagawa ko sa araw araw na nilagi ko sa building jan sa me pasay road. minsan naman work.dapat nga ngayon magwork ako e. kaka postpone ko mejo tambak na gagawin ko. pero ayaw kong magwork ngayon. gusto kong mahiga at matulog. sana pede kong gawin ngayon yun. sana lang. kaso nga dava??? hindi lahat ng sana pede mong magawa. ewan ko ba kung bakit ganun?
tapos... parang me mali sa araw ko ngayon. hindi ko nga maisip kung ano e. kaya ako nagsulat. meron akong gustong sabihin sa sarili ko. meron akong gustong paisip sa sarili ko. kaso inaantok ako e. malamang nito walang sense ang malalagay dito. maya maya papasok nanaman sa eksena yung nilalang na lagi kong kinukuwento sa lahat ng makita kong humihinga. ayan na! ayan na sya! ini invade nanaman nya ang blog ko! e diba inaantok lang ang topic dito?
haaaay... paulit ulit na lang.
saka, bakit ba tagalog ang language ko dito ngayon? hmmm...
gosh.. 10 years nang sya ang topic dito. wala na akong ibang masulat. d naman ako makapagsulat ng topic about letting go kasi in effect anjan pa rin naman sya. yun nga ung masaklap e. wala na nga sya pero anjan pa rin sya. labo ko!

im not wishing
you hear me out.
nor cry with me
when im in pain.
not even asking
for what you think,
i get headaches
on mine alone.

dont even expect you
to understand.

ive given up on people
who i used to think
would understand.

there's not much
to tell anyway.
i've said too many things.
wrote too many words.
and yet
it wasn't enough.

wierd.
i know what i DONT want.
and then
i cant seem to find the words
to end this piece of crap.

go ahead.
figure me out.