wala lang 101

kung minsan, inakala mong ayos lang lahat ng mga nangyayari sa paligid mo. d ka na lang iimik, akala mo kasi ganun talga. d mo lang alam, nasanay ka na lang sa mga pangyayari sa sobrang dalas mo nang nakikita at nararamdaman. para bang manhid ka na? tinatanggap mo na lang na ganun talga. hindi mo na inaasahang may pagbabago pang mangyayari. kagaya ngayon. hindi ko alam kung ano pero.. andun nanaman yun. kung bakit kasi sa tuwing darating yun hindi ako handa. kahit tanggap ko na hindi ko pa rin alam ang gagawin. papano ko ba yun pakikitunguhan? TH na lang ba lagi sa pang dededma? for life? haay, sana hindi. sana me ending din ito.


*************************************************


how does it feel
to be living in a dream?
its as if
you're never really there
and ur watching it all
coming to life.
you sing ur heart out
into the rhythm
set out for you
and plunge in
hoping
it will be
what you think it will be.
i dont know
what to make of it
but im at the very beginning...
so go ahead,
turn off the lights,
play my music.

bloggers block...

wala na akong maisulat... huhuhu.. kahit maraming thoughts... maraming eksena na mala telenobela... wala akong maisulat na matino. naiisip ko na... pag sinulat ko ito ano kaya ang sasabihin ni mybooo ni weirdo or ni lana? si three kaya anong irereak? e si tsutsugamushi, anong masasabi? si ms taray at si mr sunget... kilala ko na yang mga yan so ok lang.. pero pano ungiba na nde ko kilala??? yung tipong lagi na lang anonymous wala pang profile.. pero oo nga kung gusto ko ng sikret dapat nag diary ako. wala lang. peace! blog ko naman ito e. me blogger's block nga ako wala akong maisulat na me sense...
inaantok pa ako ngaun... pero nde ko binibilang ang hikab ko sa salamin. me blogger's block ako. sulat ako ng sulat pero binubura ko rin agad. wala kasing sense...
haaaaay...
ano bang gamot dun? :D

feels like ShiT again....

enge namang pain reliever. kahit ano na lang. nde naman mashadong masakit e.. kaso kasi mababaw lang ang aking pain tolerance. hayup me pa pain tolerance pa kong nalalaman ngaun! kanino ko naman kaya ito napulot? wala lang. naisip ko lang. tinatamad na kasi akong magwork kahit me gagawin pa ako. at maya't mya e lumilipad lipad sa pesto ko ang workaholic kong pl. buti na lang mejo kabisado ko na ang yapak ng tsinelas nya so alam kong uy... palipad na dito si pl. alt tab sa word document. para kunwari bc bchan ako. para naman nde nya mahalata na kanina pa kong 2:30 tumigil magtrabaho.

tumatawag nanaman si "probabably a new good company" sa akin. nisilent ko lang si celpown. ayoko kausapin. wala lang. sabi tuloy ni fren "para kang tanga, bakit ayaw mong sagutin?" haaaay, natanga pa ko. tsk tsk tsk. me nararamdaman ka na nga, natanga ka pa. what a life!? wala lang gusto ko lang maghaaay.
namiss ko lang magkwento. kahit wala namang sense ang mga sinusulat ko.

i saw you.

and silently

plead for a smile.

yet you looked away

no knowing

you broke my heart

just then.

such simple thoughts.

such simple wishes.

yet no means

to ever get through.

im sorry.

i wasn't thinking.

next time,

ill be the one

to look away.

you need not

do it for me.

KunG bAkiT kAsi...

minsan wish mo lang sana pwede pa. kung madudugtungan lang ang lahat ng kahapon mo ilang beses mo nang inedit at kung ano ano pang anek anek ang ginawa mo. kaso madalas kahit ilang beses mo pang balikan kung san ka nagkamali, tapos na e. at minsan pa, kung me nais ka pang baguhin hindi na pwede. forever ng nakakatatak sa malatelenobela mong life ang bawat katangahan. touch move. no return no exchange. bwal humirit. kung sablay ka sablay. sori ka na lang.

kagaya ngayon. ni hindi ko nga maisip kung san ako nagkamali. basta alam ko lang bad trip ang araw na ito. bad trip kapag wala kang magawa. bad trip kapag hanggang jan ka na lang. at muling idinidikdik sa pagmumuka mo na hoi girlaloo, wala nang future. tigilan mo na ang kahibangan mo.

nak ng boogie. wala nanaman ako sa mood nito. kung bakit kasi pinahalagahan pa kita. kung bakit kasi, hindi na ko makapili ng tama.kung bakit kasi hanggang ngaun, ang tanga tanga ko pa rin. kung bakit kasi... ito na lang palagi....

haay sam, tama na. mapagod ka naman, plis.

xCuse me Miss, ayOko ng panGaLan Mo!!!

minsan isang araw meron akong nakilalang babae. nde ko sya gusto, alam mo kung bakit? nde ko kasi gusto ang pangalan nya. ang panget! nakapang iinit ng dugo. o cge na. nde panget ang name nya. bias lang ako. her name reminds me of someone who made my life hell once sa aking mala telenobelang life. so i told her. sama ko no? walang kamalay malay na nilalang sinabihan ko na i dont like her dahil lang sa name nya. tsk tsk tsk malditang ako... natakot sya tuloy sa akin. bago pa naman sya dito nun. tapos wala syang choice makakatrabaho nya ang malditang ako. hehehe...eventually, since nde naman ako ganun kasama, we became friends. hehehe saka kasi nalaman ko nde sya talaga ung inakala kong sya. psycho kasi ako minsan e. assuming. hehehe

kaso last day na nya ngaun. =( hindi ko na sya makukulit.

lahat nga ng nangyayari me rason. biruin mo kung nde yan ang naging pangalan mo magiging friends ba tau?

ang babaw na ng blog ko no? tagal mo pa namang hinintay.

haaaay... all the best for you. mag iingat ka palagi. friends for life. promise yun. mmmwah!

***********************

two souls meet
in a road
where millions
pass by.
who would have known
in some ways
you'll be holding my hand
against the test of time?
for friends
never ask why.
they just accept
you as is.
Thank you.